پیرلوئیجی کولینا: بدترین اتفاق، دشمنی داور و بازیکن است

گر چه پیر لوییجی کولینا از ۴ سال پیش بازنشسته شده، اما هنوز نیز یکی از چهره های قابل احترام و مطرح داوری فوتبال است.

این داور ۴۸ ساله، بسیاری از رقابت های باشگاهی و ملی مهم از جمله فینال رقابت های جام یوفا ۱۹۹۸ و جام جهانی ۲۰۰۲ را سوت زد و اکنون با کمیته داوران یوفا و لیگ فوتبال ایتالیا همکاری می کند. در فینال جام جهانی ۲۰۰۲ و دیدار بین ۲ تیم آلمان و برزیل، الیور کان درباره او چنین گفت: «کولینا داور بین المللی است.»

در مورد او شک نکنید، اما حضور او در میدان خوش شانسی نمی آورد.» این گفته کان به باخت یک ۲ بایرن در جام یوفا مقابل منچستر (۱۹۹۹) که خود کولینا از خاطره انگیزترین دوران حرفه اش نام می برد و همچنین شکست یک ۵ آلمان در رقابت های مقدماتی جام جهانی (۲۰۰۱) در مقابل انگلیس اشاره دارد.

آخرین بازی بین المللی که کولینا سوت زد، بین ۲ تیم پرتغال و اسلوونی در جام جهانی ۲۰۰۶ بود. کولینا به ۳ زبان انگلیسی، اسپانیولی و فرانسه تسلط دارد. او تحصیلکرده رشته اقتصاد است و به بسکتبال علاقه فراوانی دارد. کولینا معتقد است داور باید تمرکز کامل برتمامی جریانات مسابقه داشته باشد.او در اینجا ضمن نگاهی به حرفه قابل توجه داوری، از رمز موفقیت خود می گوید.

اکنون در زیر گفتگوی کوتاهی با این اسطوره داوری فوتبال را مشاهده می کنید، که توسط سایت داوران ایران گردآوری شده است.

▪ از چه زمانی داوری را شروع کردید؟

ـ سال ها پیش، زمانی که ۱۷ساله بودم و بدون هیچ دلیل خاصی وارد این حرفه شدم. دوستم هنگام رفتن به مدرسه داوری از من خواست که اگر مایلم همراهش بروم. من هم قبول کردم؛ البته نمی دانستم تقریبا ۳۰ سال درباره داوری نظر خواهم داد.

▪ خاطره انگیزه ترین مسابقه ای که داوری کردید کدام بود؟

ـ من خیلی خوش شانس بودم که بسیاری از رقابت های بزرگ و مهم را داوری کردم. حضور در فینال جام جهانی برای بازیکنان، مربیان، داوران و حتی گزارشگران تلویزیون اتفاق خارق العاده ای است. داوری بخشی از تاریخ فوتبال است. من داوری فینال رقابت های جام یوفا در بارسلونا و دیدار بین ۲ تیم بایرن مونیخ و منچستر را به عهده داشتم. در انتهای این مسابقه ۲ گل تماشایی زده شد که یکی از آنها بسیار خاطره انگیز است. همچنین دیدار تیم های ملی انگلیس و اسکاتلند را در ویمبلی سوت زدم. هیجان انگیزترین رقابتی که داوری کردم، دیدار میان ۲ تیم رئال مادرید و بارسلونا در نیمه نهایی لیگ قهرمانان بود.

▪ در دوران کودکی هوادار کدام تیم بودید؟

ـ عادی است که در دوران کودکی هوادار تیمی بودم. همان طور که یک بازیکن حرفه ای فوتبال، گاهی اوقات ممکن است در مقابل تیم محبوب دوران کودکی اش بازی کند، در داوری نیز همین طور است؛ اما باید حرفه ای عمل کرد و بهترین عملکرد را داشت. اگر به دنبال داوری هستید که در دوران کودکی خود هوادار تیمی نبوده باشد، مجبورید از کره مریخ یا کره دیگری داور بیاورید.

▪ چگونه قدرت خودتان را در مقابل بازیکنان حفظ می کردید؟

ـ این مساله به احترام مربوط می شود و شما باید پذیرفته شوید، نه به دلیل این که داور هستید؛ بلکه به این علت که بازیکنان به شما اعتماد دارند. باید بازیکنان را درک کنید تا آنان نیز شما را درک کنند. پس این قدرت نیست و به پذیرش شما از سوی بازیکنان برمی گردد. در این حالت، حتی زمانی که اشتباه می کنید بازیکنان به قضاوت شما اعتماد دارند و اینجاست که من بهترین داوری ام را انجام می دهم و به نتیجه می رسم.

▪ آیا تاکنون درباره فعالیت هایی با عنوان احترام به داور در لیگ انگلیس شنیده اید؟

ـ در این باره مطالبی در روزنامه خوانده ام فکر می کنم احترام رمز موفقیت است، حتی در یورو ۲۰۰۸ احترام به خیلی از موارد مربوط می شود: احترام به حریف، احترام به خود، احترام به سلامت خود و احترام به هواداران. باعث خرسندی است که شما این واژه را استفاده می کنید، چرا که این واژه رمز بازی های آینده است هم در داوری و هم در رسانه ها. باید همه را تشویق به حل مشکلات کرد.

▪ داور خوب چه ویژگی هایی دارد؟

ـ صحبت در این باره بسیار سخت است. بستگی به آمادگی خود داور دارد. باید سعی کنید به سطوح بالا برسید. تا چند سال پیش دویدن و آگاهی از قوانین بازی کافی بود؛ اما امروز نیازمند دستیابی به اطلاعات و دانش روز فوتبال، آگاهی از فرهنگ های مختلف و درک بازیکنان هستید، البته این تنها راه داور شدن نیست. روش خاصی را سراغ ندارم.

هر چه بیشتر پیش رفتم، سعی کردم اطلاعات بیشتری کسب کنم. به واقع آموختن و درک هر چیزی که ممکن است در میدان مهم باشد. این بخشی از همان پذیرش است که قبلا صحبتش را کردم. بدترین اتفاق در زمین زمانی است که داور و بازیکن یکدیگر را دشمن هم بدانند. ۲ تا حریف، ۲ تیم هستند، دخالت داور نباید اختلاف را شدید کند، بلکه باید به آنان کمک کند تا مشکل حل شود.