.
داور سرشناس فوتبال ایران از رفتن صحبت میکند و از اینکه دوست دارد داوری را در ژانر متفاوتی ادامه دهد. گفتگوی مسعود مرادی را در ادامه بخوانید:
*آ
قای مرادی! داوری در ایران چگونه است؟
- بسیار دشوار! ایران از این لحاظ سختترین کشور دنیا برای این شغل است. من همه جا قضاوت کردهام. در اکثر کشورهای آسیایی سوت زدهام. در فرانسه بازی تیم ملی فرانسه را قضاوت کردهام و با این مشکلات مواجه نشدهام! فشار و استرس از همه سمت به داوران تحمیل میشود. رسانهها، هر ۲ تیم، تماشاگران.
*چرا این فشار را تحمل میکنید؟
- من فقط یک دلخوشی دارم. چون داور بینالمللی هستم میتوانم خارج از کشور قضاوت کنم یعنی میتوانم پرچم ایران را در خیلی جاها حمل کنم. این تنها دلخوشی من است. البته این دلخوشی هم امسال تمام میشود چون در پایان سال ۲۰۱۰ باید با قضاوت بینالمللی وداع کنم.
*یعنی تنها دلخوشی شما هم از دست میرود!
- (میخندد) بله. من طبق قانون میتوانم تا ۳ سال دیگر در لیگ برتر قضاوت کنم اما…
*اما چه؟
- همانطور که گفتم سختیها را به دلیل همان قضیه داوری بینالمللی تحمل میکنم و وقتی داوری من در این سطح تمام شود دیگر نیازی به تحمل این همه فشار نیست. احتمالا کنار میکشم!
*یعنی دیگر در ایران قضاوت نمیکنید؟
- احتمالش خیلی کم است. هنوز تصمیم نهایی خودم را نگرفتهام. من یک شانس دیگر دارم. شنبه عازم نپال هستم تا در یک دوره کلاسهای نظارت و آموزشی AFC شرکت کنم. فکر میکنم میتوانم در ادامه کار داوری خودم در خدمت کنفدراسیون باشم و به عنوان ناظر کار خود را ادامه بدهم. اینطوری جنبه بینالمللی کار من ادامه پیدا میکند.
*اما دیگر در ایران قضاوت نمیکنید!
- نمیدانم. هنوز تصمیم نهایی را نگرفتهام. اول اجازه بدهید این فصل لیگ تمام شود بعد تصمیم اصلی خود را میگیرم.
- خب وقتی به عنوان یک ایرانی در رقابتهای بینالمللی حضور داری و برای کشورت حکم یک سفیر ورزشی را پیدا میکنی حس خوبی دارد. انگار یک مسیر سخت را طی کردهای و حالا به پاداشت رسیدهای. آرامشی به آدم میدهد که در فوتبال ایران وجود ندارد.
*به این فکر کردهاید که اولین کارتان پس از پایان قضاوت در ایران چیست؟
- (میخندد) موبایلم را خاموش میکنم و چند ماه از فوتبال فرار میکنم. نه روزنامه نه تلویزیون، نه رادیو، نه فوتبال چند ماه میروم به دنبال آرامشی که سالهاست از خودم دریغ کردهام!